นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
พร 3 ข้อแด่เธอของฉัน
เมื่อคำขอที่เธอขอทำให้เธอรู้จักฉันทั้งใจ แล้วจะมีอะไรที่ต้องปิดบังความรู้สึกข้างในว่า ฉันรักเธอ ( ไดอารี่ที่เปิดอ่าน สานความรัก สายใยความผูกพัน )
ผู้เข้าชมรวม
4,534
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
4.53K
หมวด : รักดราม่า
อัปเดตล่าสุด : 5 ธ.ค. 47 / 00:12 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
.
วันที่ 6 ธันวาคม 25XX วันนี้อากาศสดใสทำให้ตื่นนอนแต่เช้า มีเรื่องอะไรดีๆที่ต้องทำอีกเยอะ วันนี้อาจารย์ให้ไปทำโจทย์หน้าห้องแล้วทำถูก อาจารย์ชมต่อหน้าเพื่อนๆทุกคน ผมยิ้มแก้มแทบปริ และคนที่ทำให้ดีใจที่สุดก็คือรอยยิ้มของหนิง อีก 3 วันก็จะถึงวันเกิดของเธอแล้ว จะให้อะไรดี ทุกอย่างก็ให้ไปหมดแล้ว นอนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยมาคิดใหม่
“กอล์ฟ พรุ่งนี้ อย่าลืมนะ ที่บ้านเราทุ่มตรงห้ามลืมนะ เราชวนเพื่อนๆไปหลายคนเลย ห้ามช้าเหมือนปีที่แล้วอีกนะ ถ้าจะมาช้าก็มางานเลิกเลยแล้วกัน หาคนเก็บกวาดไม่ค่อยได้อยู่” หนิงพูดอย่างร่าเริง พร้อมส่งยิ้มและหันหลังแกว่งมืออย่างมีความสุข กอล์ฟส่งสายตาพร้อมทั้งยิ้ม และตะโกนว่า “ไม่ลืมหรอกน่า” หนิงก็หันมาแลบลิ้นให้ว่าเป็นอันรู้กัน
วันที่ 9 ธันวาคม 25XX
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงวันเกิดมีการเปิดเพลงที่ทันสมัยเข้ายุค มีเครื่องดื่มพร้อม รวมทั้งเจ้าของงานที่มาด้วยชุดที่เดิ้นที่สุด สีแดงกระโปรงยาวสีขาว ทำให้งานนั้นคนที่เด่นที่สุดก็คือหนิงนั่นเอง
“มาแล้วเหรอกอล์ฟ นึกว่าเธอจะมาช้าอย่างทุกปีเสียแล้ว”
“แหมเราจะมาช้าได้ไง happy birthday สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้มีความสุข สวยขึ้น น่ารักขึ้น ทุกๆวันจนทำให้ใครๆอิจฉาตาร้อนเลยนะ”
“ขอบใจนะ แหมหนิงจะทำให้กอล์ฟตาร้อนเป็นคนแรกเลยคอยดูซิ”
“ว่าแต่วันนี้มีไรมาเป็นของขวัญให้เราล่ะ ปีนี้จะให้อะไรนะ แต่ไม่เห็นกอล์ฟถืออะไรมาเลย เอาเก็บซ่อนไว้ไหนเหรอ” หนิงพยายามจับตัวกอล์ฟหมุนไปมาเพื่อให้ของขวัญที่กอล์ฟเตรียมมาร่วงหล่นลงมาต่อหน้าเธอให้ได้
“ของขวัญปีนี้ของเรานะพิเศษกว่าทุกปี จ้างให้หนิงก็หาไม่เจอหรอก คำขอเราคือคำอธิษฐานที่จะมีผลต่อหนิงคนเดียวไง เราจะให้พรหนิง 3 ข้อ” ว่าแล้วกอล์ฟก็เอามือชูขึ้นเหนือหัว พอหนิงเห็นดังนั้นก็อมยิ้มและหัวเราะเล็กๆออกมา
“แหม กอล์ฟเนี่ยบ้าจัง คิดได้ไงเนี่ย”
“หนิง เจ้าจะขออะไร ข้าจะบันดาลให้ความหวังของเจ้าเป็นจริง”
“ได้เจ้าค่ะ”
“แต่เจ้าจะขอได้เพียงครั้งละ 1 ข้อ และข้อที่เหลือจะใช้ได้ในโอกาสถัดไป”
“ค๊า รับทราบแล้วเจ้าค่ะ คุณเทวดา”
“เอาล่ะว่ามา”
หนิงทำท่าครุ่นคิดอยู่สักครู่ ก็เอ่ยออกมาว่า “งั้นเราขอดูไดอารี่ของกอล์ฟหน่อยได้ไหมล่ะ เราอยากรู้จังเลยว่าในนั้นมันมีอะไรน่าอ่านบ้าง นี่ก็ใกล้จะสิ้นปีแล้วคงมีอะไรให้อ่านเยอะเลย”
“เอ่อ เปลี่ยนคำขอไม่ได้เหรอ” กอล์ฟพยายามที่จะต่อรองเพราะรู้ตัวว่าหากไดอารี่นี้ตกถึงมือหนิงความลับทั้งหมด ที่เขามีต่อหนิงจะถูกเปิดเผยออกมา เหตุเพราะว่าเกือบทุกวันจะต้องมีชื่อของหนิงปรากฎอยู่เสมอ และบางครั้งเขาก็ระบายความรู้สึกที่มีต่อหนิงออกมาเป็นข้อความที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำได้นั่นเอง
“ไม่ได้หรอก ก็เราอยากดูนี่นา ไหนว่าจะให้ตามที่เราขอไง วันนี้ก็วันเกิดเรานะ ต้องมีของขวัญให้เราสิถึงจะถูก นะอย่าทำตัวเป็นเทวดาขี้จุ๊หน่อยเลย”
“ใช่ ๆๆ กอล์ฟ เธอก็ให้หนิงเค้าไปสิ แค่อ่านเอง ไม่ได้ขอไปซักหน่อย”
“ได้ๆๆๆ งั้นพรุ่งนี้เราจะเอาไปให้อ่านที่บ้านอีกทีแล้วกันนะ”
“เอาไปให้ที่โรงเรียนไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้หรอก เพราะเราอยากไม่อยากให้คนอื่นเห็นเวลาหนิงอ่านมัน เพราะเรารู้ว่าหนิงอดใจไม่ไหวหรอก จริงไหม เรารู้นิสัยหนิงดี”
“แหมทำเป็นรู้ดีจริงนะ สัญญาแล้วนะ พ่อเทวดาของหนิง”
“ครับ นางฟ้าของกอล์ฟ” กอล์ฟพูดพลางยิ้มด้วยแก้มที่แดงปลั่งหากใครไม่สังเกตดีๆก็คงถูกความมืดของกลางคืนกลบมิดไม่ให้เห็นสีแดงนั้น
วันที่ 10 ธันวาคม 25XX 18.00 น.
“หนิง เราเอามาให้แล้วนะ ตามสัญญา แต่สัญญาก่อนนะว่า ไม่ว่าอ่านแล้วจะรู้สึกอย่างไร ก็ขอให้ถือซะว่า หนิงเป็นคนขอให้เราเอามาให้อ่านเองนะ”
“ทำไมเหรอ ในนั้นมันมีอะไรแย่ๆขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่ใช่หรอก ในนั้นมันดีมากๆเลยแหละ เพราะมันเป็นสิ่งที่เรารู้สึกดีๆกับคนๆหนึ่ง”
“ใครเหรอ”
“หนิงอ่านแล้วก็รู้เองล่ะ เราไปแล้วนะ”
วันที่ 11 ธันวาคม 25XX
หลังจากที่หนิงอ่านไดอารี่แล้วเอามาวางไว้ใต้ลิ้นชักในวันนี้ ท่าทีของหนิงก็เปลี่ยนไปจากที่เคยเข้ามาหยอกล้อ หนิงก็พยายามเดินเลี่ยง กอล์ฟพยายามเรียกทัก หนิงก็หันหลังหนี จนกระทั่งตอนเย็นกอล์ฟออกมาดักรอหนิงอยู่ที่ประตูทางออกของโรงเรียน
“หนิงรอกอล์ฟด้วย จะหนีกอล์ฟไปไหน”
“เราไม่ได้หนี แต่ตอนนี้เรายังสับสนอยู่ เรายังไม่ค่อยอยากจะคุยกับกอล์ฟน่ะ”
“ทำไมล่ะ “
“จะให้เราบอกเธอว่าอย่างไรล่ะ ก็เราเขินนี่นา เข้าใจไหมเราเขิน” หนิงพูดพลางเอามือผลักกอล์ฟเบาๆ พร้อมทั้งทำหน้าเอียงอาย
“เขินเหรอ เขินทำไม เราสิต้องเขิน หนิงก็รู้หมดแล้วนี่นาว่าเราคิดอย่างไร”
“ก็เพราะรู้น่ะสิ เราถึงเขินอยู่นี่ไง โธ่เอ๊ย แค่นี้ก็ดูผู้หญิงไม่ออกเหรอไง ตาบ้า”
“อ้าวก็เราไม่รู้นี่ เราไม่ได้แกล้งโง่นะ เราโง่จริงๆ”
“ไม่เอาล่ะ ถอยไป หนิงจะกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องตามมานะ กลับไปคิดเองแล้วกันว่าทำไมหนิงถึงเขิน”
“อ้าวแล้วเราจะรู้ไหมเนี่ย” หนิงจากไปพร้อมทั้งกอล์ฟยังเกาหัวไม่เข้าใจอยู่ที่เดิม
หลังจากวันนั้นผ่านไป จากเดือนเป็นปี จนกระทั่งทั้งสองคนเข้ามหาวิทยาลัยแห่งเดียวกัน และจนกระทั่งจบออกมาทำงาน ตลอดเวลานั้นทั้งสองคนบ่มเพาะความรักจากเพื่อนเป็นแฟน และจากแฟนเป็นคนที่รักกันที่สุด
14 กุมภาพันธ์ 25XX
“หนิงรอกอล์ฟนานไหม วันนี้เลิกงานช้าไปหน่อย นี่เห็นไหมเราเตรียมดอกไม้พิเศษมาให้เลยนะ เห็นหรือเปล่าดอกทิวลิปสีชมพูที่หนิงชอบไง”
“ขอบใจจ๊ะ แล้ววันนี้เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดี ป่านนี้ไม่ได้จองที่ดีๆสงสัยคนจะเต็มไปหมดแล้วแน่ๆเลย”
“ไม่ต้องห่วงหรอก กอล์ฟเตรียมไว้แล้วล่ะ”
“ที่ไหนเหรอ ไม่บอกนั่งรถไปกับกอล์ฟแล้วกัน”
กอล์ฟขับรถเรื่อยๆ พาออกมานอกเมือง ไปเรื่อยๆจนถึงทะเล เสียงเกลียวคลื่นกระทบผั่งเป็นสัญญาณบอกถึงการมาถึง กอล์ฟจอดรถลงแล้วจูงมือหนิงมาที่ชายฝั่ง
“กอล์ฟพาหนิงมาที่นี่ทำไมเหรอ ไม่เห็นมีที่กินข้าวตรงไหนเลย”
“อ๋อ เดี๋ยวกอล์ฟจะพาไปกินอาหารที่โรงแรม กอล์ฟจองไว้แล้วล่ะ แต่ตอนนี้กอล์ฟมีอะไรอีกอย่างนอกจากดอกไม้จะให้หนิง หนิงหลับตาสิ แล้วก็ยื่นมือมาด้วยนะ”
หนิงทำตามอย่างว่าง่าย ขณะที่กอล์ฟบรรจงสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของหนิง
“ลืมตาได้แล้วล่ะ”
“สวยจังเลย กอล์ฟให้หนิงทำไมเหรอ”
“เราก็จะขอหนิงแต่งงานน่ะสิ แต่งงานกับกอล์ฟเหอะนะ”
“ได้สิ แต่ขออะไรหนิงอย่างนึง รับปากก่อนสิ”
“อะไรเหรอ”
“จำได้ไหม เมื่อวันเกิด 10 ปีที่แล้ว กอล์ฟบอกว่าจะให้พรหนิงสามข้อ แต่หนิงพึ่งใช้ไปได้ข้อเดียวเอง งั้นวันนี้หนิงจะใช้พรอีกข้อแล้วนะ”
“ได้สิ หนิงจะขออะไรอีกล่ะ กอล์ฟให้ได้ทุกอย่าง”
“หนิงไม่ขออะไรมากหรอก แค่ขอให้กอล์ฟรักหนิงคนเดียวอย่าเปลี่ยนใจก็แล้วกัน กอล์ฟต้องอยู่กับหนิงตลอดไป”
“แหม แค่นี้ถึงหนิงไม่ใช้พรที่เหลือเราก็ให้ได้อยู่แล้วล่ะ”
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้ใช้”
“แหม กอล์ฟรักหนิงที่สุดเลย”
พิธีแต่งงานจัดอย่างเรียบง่าย เจ้าบ่าวและเจ้าสาวทั้งสองคนอยู่ในชุดที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา เพื่อนฝูงต่างมาร่วมแสดงความยินดีอย่างพร้อมพรั่ง
“กอล์ฟ เราไม่คิดเลยนะว่านายกับหนิงจะลงเอยกันเร็วอย่างงี้”
“แหม ไม่หรอก เราว่าช้าเกินไปซะอีกนะ ก็เล่นเป็นแฟนกันมาตั้งแต่เด็ก มั่นคงไม่เปลี่ยนแบบนี้ จะช้าจะเร็วก็ต้องแต่งกันอยู่ดี ขอให้มีความสุขนะเพื่อน”
“ขอบใจมากนะทุกคน” กอล์ฟเอ่ยพร้อมทั้งดึงหนิงเข้ามาโอบ
“เสร็จแล้วจะไปฮันนีมูนกันที่ไหนเหรอ”
“ก็กะจะไปเที่ยวเชียงใหม่กันซักหน่อยน่ะ หนิงเค้าบอกว่าอยากจะไปเที่ยวที่นั่นอีก เพราะที่นั่นเป็นที่แรกที่เราไปเที่ยวกันใหม่ๆหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว”
“อืม ขอให้สนุกก็แล้วกัน อย่าลืมมีหลานให้เราเห็นไวๆนะ”
หลังจากงานแต่งผ่านไปจนกระทั่งประมาณปลายปี เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังมีความสุขกับรักที่ดำเนินไปอย่างสงบ
กอล์ฟขับรถท่ามกลางสายฝน เพื่อที่จะกลับไปให้ทันวันเกิดของภรรยา ซึ่งตั้งหน้าตั้งตาคอยหลังจากที่กอล์ฟถูกใช้ให้ไปทำงานที่ต่างจังหวัดมาระยะหนึ่ง
ด้วยความเร่งรีบ พร้อมทั้งถนนที่ลื่น รถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งก็ตัดหน้าไป พร้อมทั้งเสียงเบรคอย่างสุดตัว แต่ด้วยความเร็วท่ามกลางสายฝน ความเร็วขนาดนี้ก็ไม่สามารถที่จะหยุดได้ทัน พร้อมทั้งพุ่งเข้าชนรถบรรทุกที่จอดเสียอยู่ข้างทางอย่างแรง ร่างของกอล์ฟกระเด็นออกจากนอกรถอย่างแรงเช่นกัน
“ยังเข้าไม่ได้นะคะ ตอนนี้คนไข้ยังไม่ได้สติอยู่ในห้องไอซียูนะคะ” พยาบาลสาวกำลังเข้าห้ามหนิงที่พยายามที่จะเข้าไปในห้องไอซียู
“กอล์ฟ อย่าเป็นอะไรไปนะ ถ้ากอล์ฟไม่อยู่หนิงจะอยู่กับใคร” หนิงร้องไห้ออกมา พร้อมทั้งซบลงไปที่อกแม่ของกอล์ฟที่ยังรออย่างกะสับกะส่ายหน้าห้องไอซียูเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็ออกมาจากห้องไอซียู พร้อมทั้งเรียกหนิงให้เข้าไปหา
“คุณเป็นภรรยาของคนไข้ใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ “
“หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ตอนนี้ร่างกายคนไข้บอบช้ำมาก ตอนนี้ทางเราให้เครื่องช่วยหายใจได้อย่างเดียวสมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถ้าถอดเครื่องช่วยหายใจออกเมื่อไหร่คนไข้ก็จะไปทันที อันนี้ก็แล้วแต่ความยินยอมของเจ้าของไข้ครับ”
“ไม่มีทางช่วยเลยเหรอคะหมอ ไม่มีทางเลยเหรอคะ”
“ไม่มีเลยครับ ตอนนี้คุณเข้าไปพบคนไข้เองเถอะนะครับ”
“กอล์ฟพื้นเถอะนะ” หนิงกุมมือกอล์ฟที่มีสายระโยงเต็มไปหมด
“กอล์ฟอย่าทิ้งหนิงไปสิ สัญญาแล้วใช่ไหมว่าจะอยู่กับหนิง ไม่ว่าอะไรก็จะไม่ทิ้งหนิงไปจำได้ไหม จำได้ไหม ฮือ ฮือ ฮือ”
“กอล์ฟ จำได้ไหม ยังมีพรอีกข้อหนึ่ง หนิงยังไม่ได้ขอกอล์ฟเลย งั้นหนิงขอนะ หนิงขอให้กอล์ฟพื้นขึ้นมาได้ยินไหมกอล์ฟ ฟื้นขึ้นมา กลับมาอยู่กับหนิง”
“ฮือ ฮือ ฮือ หนิงขอมากไปเหรอ กลับมานะ พ่อเทวดาขี้จุ๊ เทวดาของหนิง กลับมา”
“หนิง กอล์ฟเค้าไปดีแล้วล่ะ แม่ว่าปล่อยเค้าไปเถอะ”
“ไม่นะคะ กอล์ฟจะต้องรอด เค้าไม่เคยผิดคำสัญญา พรที่เหลือเค้าก็ยังให้หนูไม่ครบ เค้าต้องไม่ทิ้งหนูไปแบบนี้”
“เค้าไม่ทิ้งหนูไปหรอกนะ เค้ายังอยู่ อยู่ในใจแม่กับหนิงแบบนี้ล่ะ อย่าคิดว่าเค้าไปจากเราสิ เค้ายังอยู่กับเรา”
“ค่ะ หนูจะพยายามคิดแบบนั้นนะคะ”
“หนิงเห็นนี่ไหม”
“ไดอารี่นี่คะ”
“ใช่เล่มนี้ เป็นไดอารี่ที่หนิงเคยอ่านมัน แต่หนิงยังอ่านไม่จบปีใช่ไหม เอาไปอ่านซิ กอล์ฟเค้าฝากไว้ที่แม่”
11 ธันวาคม 25XX วันนี้ดีใจมากเป็นพิเศษหลังจากที่โง่มานาน การที่ผู้หญิงเขินแสดงว่าเค้าคงมีความรู้สึกเดียวกับเรา พรุ่งนี้เราจะไปสารภาพบอกรักหนิงให้มันรู้ไปเลยดีไหม หรือว่ารอไว้ก่อนดี ไม่ล่ะสารภาพเลยแล้วกัน ขอบคุณโลกนี้จังที่สร้างหนิงมาคู่กับเรา
12 ธันวาคม 25XX วันนี้ตัดสินใจบอกหนิงไป ดีใจที่สุดเลย หนิงยอมรับรักจากเรา และแล้วเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน โลกน่าอยู่ที่สุดเลย รู้งี้บอกไปตั้งนานแล้ว พึ่งรู้ว่าหนิงก็แอบชอบเราอยู่เหมือนกัน ไม่เอาล่ะ ไปกินข้าวแล้ว พรุ่งนี้จะมาเขียนใหม่
13 ธันวาคม 25 XX ………………..
หนิงปิดไดอารี่ลงทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาและหยดลงไป พร้อมทั้งกระซิกเอ่ยบอก “รักกอล์ฟ รักกอล์ฟ”
ผ่านไปแปดเดือน หนิงอยู่ที่โรงพยาบาล และอยู่ในห้องทำคลอดโดยมีพ่อแม่ของหนิงและแม่ของกอล์ฟยืนอยู่ข้างๆ
“ไหนมาดูหน้าหลานยายหน่อยสิ”
“ลูกชายใช่ไหม หนิง”
“ใช่ค่ะหน้าตาเหมือนกอล์ฟเค้าไหมคะ”
“เหมือนมากเลยลูก”
“ค่ะหนูก็ว่าเหมือนค่ะ กอล์ฟเค้าไม่ลืมพรข้อสุดท้ายของเค้าจริงๆด้วย”
“พรข้อสุดท้ายหรือ”
“ใช่ค่ะ หนูขอให้กอล์ฟฟื้นขึ้นมาและอยู่กับหนู ค่ะตอนนี้กอล์ฟเค้าอยู่กับหนูแล้วค่ะ ลูกของกอล์ฟและหนู ลูกที่เป็นตัวแทนของกอล์ฟ กอล์ฟได้ยินไหม ถ้าได้ยินรู้ไว้นะ หนิงจะรักลูกของเราให้เหมือนรักกอล์ฟเลย ขอบคุณนะที่ยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้ ต่อไปนี้หนิงจะไม่ว่ากอล์ฟว่าเทวดาขี้จุ๊อีกแล้วล่ะ มาม่ะเทวดาตัวน้อยของแม่”
เพื่อนๆ อ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกกันอย่างไร โพสบอกกันหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ
นอกจากเรื่องนี้แล้วยังมีเรื่องอื่นของเราอีกเยอะเลยนะ
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=9242 วันที่ผมหลงทาง(จากเจ้าของ)
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=282 ทำไมนะทำไม ไม่รู้ใจตัวเองเสียที
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=792 X
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=2025 เมื่อฉันตาย ความรักไม่ได้ตายตามไปด้วย
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=10122 ดอกไม้วันวาเลนไทน์
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=3673 ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=29 ดวงตาแห่งความรักกับเทพบุตรของฉัน
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=31 สัญญาได้ไหม.. ว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกัน
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=423 เพิ่งเข้าใจ ความห่วงใยของแม่
เรื่องยาว
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=1793 ล่วงภพห้วงขนาน ภาค 1 (เจนิสนคร)
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=5701 ล่วงภพห้วงขนาน ภาค 2 (ไวรัสมฤตยู)
วันที่ 6 ธันวาคม 25XX วันนี้อากาศสดใสทำให้ตื่นนอนแต่เช้า มีเรื่องอะไรดีๆที่ต้องทำอีกเยอะ วันนี้อาจารย์ให้ไปทำโจทย์หน้าห้องแล้วทำถูก อาจารย์ชมต่อหน้าเพื่อนๆทุกคน ผมยิ้มแก้มแทบปริ และคนที่ทำให้ดีใจที่สุดก็คือรอยยิ้มของหนิง อีก 3 วันก็จะถึงวันเกิดของเธอแล้ว จะให้อะไรดี ทุกอย่างก็ให้ไปหมดแล้ว นอนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยมาคิดใหม่
“กอล์ฟ พรุ่งนี้ อย่าลืมนะ ที่บ้านเราทุ่มตรงห้ามลืมนะ เราชวนเพื่อนๆไปหลายคนเลย ห้ามช้าเหมือนปีที่แล้วอีกนะ ถ้าจะมาช้าก็มางานเลิกเลยแล้วกัน หาคนเก็บกวาดไม่ค่อยได้อยู่” หนิงพูดอย่างร่าเริง พร้อมส่งยิ้มและหันหลังแกว่งมืออย่างมีความสุข กอล์ฟส่งสายตาพร้อมทั้งยิ้ม และตะโกนว่า “ไม่ลืมหรอกน่า” หนิงก็หันมาแลบลิ้นให้ว่าเป็นอันรู้กัน
วันที่ 9 ธันวาคม 25XX
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงวันเกิดมีการเปิดเพลงที่ทันสมัยเข้ายุค มีเครื่องดื่มพร้อม รวมทั้งเจ้าของงานที่มาด้วยชุดที่เดิ้นที่สุด สีแดงกระโปรงยาวสีขาว ทำให้งานนั้นคนที่เด่นที่สุดก็คือหนิงนั่นเอง
“มาแล้วเหรอกอล์ฟ นึกว่าเธอจะมาช้าอย่างทุกปีเสียแล้ว”
“แหมเราจะมาช้าได้ไง happy birthday สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้มีความสุข สวยขึ้น น่ารักขึ้น ทุกๆวันจนทำให้ใครๆอิจฉาตาร้อนเลยนะ”
“ขอบใจนะ แหมหนิงจะทำให้กอล์ฟตาร้อนเป็นคนแรกเลยคอยดูซิ”
“ว่าแต่วันนี้มีไรมาเป็นของขวัญให้เราล่ะ ปีนี้จะให้อะไรนะ แต่ไม่เห็นกอล์ฟถืออะไรมาเลย เอาเก็บซ่อนไว้ไหนเหรอ” หนิงพยายามจับตัวกอล์ฟหมุนไปมาเพื่อให้ของขวัญที่กอล์ฟเตรียมมาร่วงหล่นลงมาต่อหน้าเธอให้ได้
“ของขวัญปีนี้ของเรานะพิเศษกว่าทุกปี จ้างให้หนิงก็หาไม่เจอหรอก คำขอเราคือคำอธิษฐานที่จะมีผลต่อหนิงคนเดียวไง เราจะให้พรหนิง 3 ข้อ” ว่าแล้วกอล์ฟก็เอามือชูขึ้นเหนือหัว พอหนิงเห็นดังนั้นก็อมยิ้มและหัวเราะเล็กๆออกมา
“แหม กอล์ฟเนี่ยบ้าจัง คิดได้ไงเนี่ย”
“หนิง เจ้าจะขออะไร ข้าจะบันดาลให้ความหวังของเจ้าเป็นจริง”
“ได้เจ้าค่ะ”
“แต่เจ้าจะขอได้เพียงครั้งละ 1 ข้อ และข้อที่เหลือจะใช้ได้ในโอกาสถัดไป”
“ค๊า รับทราบแล้วเจ้าค่ะ คุณเทวดา”
“เอาล่ะว่ามา”
หนิงทำท่าครุ่นคิดอยู่สักครู่ ก็เอ่ยออกมาว่า “งั้นเราขอดูไดอารี่ของกอล์ฟหน่อยได้ไหมล่ะ เราอยากรู้จังเลยว่าในนั้นมันมีอะไรน่าอ่านบ้าง นี่ก็ใกล้จะสิ้นปีแล้วคงมีอะไรให้อ่านเยอะเลย”
“เอ่อ เปลี่ยนคำขอไม่ได้เหรอ” กอล์ฟพยายามที่จะต่อรองเพราะรู้ตัวว่าหากไดอารี่นี้ตกถึงมือหนิงความลับทั้งหมด ที่เขามีต่อหนิงจะถูกเปิดเผยออกมา เหตุเพราะว่าเกือบทุกวันจะต้องมีชื่อของหนิงปรากฎอยู่เสมอ และบางครั้งเขาก็ระบายความรู้สึกที่มีต่อหนิงออกมาเป็นข้อความที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำได้นั่นเอง
“ไม่ได้หรอก ก็เราอยากดูนี่นา ไหนว่าจะให้ตามที่เราขอไง วันนี้ก็วันเกิดเรานะ ต้องมีของขวัญให้เราสิถึงจะถูก นะอย่าทำตัวเป็นเทวดาขี้จุ๊หน่อยเลย”
“ใช่ ๆๆ กอล์ฟ เธอก็ให้หนิงเค้าไปสิ แค่อ่านเอง ไม่ได้ขอไปซักหน่อย”
“ได้ๆๆๆ งั้นพรุ่งนี้เราจะเอาไปให้อ่านที่บ้านอีกทีแล้วกันนะ”
“เอาไปให้ที่โรงเรียนไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้หรอก เพราะเราอยากไม่อยากให้คนอื่นเห็นเวลาหนิงอ่านมัน เพราะเรารู้ว่าหนิงอดใจไม่ไหวหรอก จริงไหม เรารู้นิสัยหนิงดี”
“แหมทำเป็นรู้ดีจริงนะ สัญญาแล้วนะ พ่อเทวดาของหนิง”
“ครับ นางฟ้าของกอล์ฟ” กอล์ฟพูดพลางยิ้มด้วยแก้มที่แดงปลั่งหากใครไม่สังเกตดีๆก็คงถูกความมืดของกลางคืนกลบมิดไม่ให้เห็นสีแดงนั้น
วันที่ 10 ธันวาคม 25XX 18.00 น.
“หนิง เราเอามาให้แล้วนะ ตามสัญญา แต่สัญญาก่อนนะว่า ไม่ว่าอ่านแล้วจะรู้สึกอย่างไร ก็ขอให้ถือซะว่า หนิงเป็นคนขอให้เราเอามาให้อ่านเองนะ”
“ทำไมเหรอ ในนั้นมันมีอะไรแย่ๆขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่ใช่หรอก ในนั้นมันดีมากๆเลยแหละ เพราะมันเป็นสิ่งที่เรารู้สึกดีๆกับคนๆหนึ่ง”
“ใครเหรอ”
“หนิงอ่านแล้วก็รู้เองล่ะ เราไปแล้วนะ”
วันที่ 11 ธันวาคม 25XX
หลังจากที่หนิงอ่านไดอารี่แล้วเอามาวางไว้ใต้ลิ้นชักในวันนี้ ท่าทีของหนิงก็เปลี่ยนไปจากที่เคยเข้ามาหยอกล้อ หนิงก็พยายามเดินเลี่ยง กอล์ฟพยายามเรียกทัก หนิงก็หันหลังหนี จนกระทั่งตอนเย็นกอล์ฟออกมาดักรอหนิงอยู่ที่ประตูทางออกของโรงเรียน
“หนิงรอกอล์ฟด้วย จะหนีกอล์ฟไปไหน”
“เราไม่ได้หนี แต่ตอนนี้เรายังสับสนอยู่ เรายังไม่ค่อยอยากจะคุยกับกอล์ฟน่ะ”
“ทำไมล่ะ “
“จะให้เราบอกเธอว่าอย่างไรล่ะ ก็เราเขินนี่นา เข้าใจไหมเราเขิน” หนิงพูดพลางเอามือผลักกอล์ฟเบาๆ พร้อมทั้งทำหน้าเอียงอาย
“เขินเหรอ เขินทำไม เราสิต้องเขิน หนิงก็รู้หมดแล้วนี่นาว่าเราคิดอย่างไร”
“ก็เพราะรู้น่ะสิ เราถึงเขินอยู่นี่ไง โธ่เอ๊ย แค่นี้ก็ดูผู้หญิงไม่ออกเหรอไง ตาบ้า”
“อ้าวก็เราไม่รู้นี่ เราไม่ได้แกล้งโง่นะ เราโง่จริงๆ”
“ไม่เอาล่ะ ถอยไป หนิงจะกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องตามมานะ กลับไปคิดเองแล้วกันว่าทำไมหนิงถึงเขิน”
“อ้าวแล้วเราจะรู้ไหมเนี่ย” หนิงจากไปพร้อมทั้งกอล์ฟยังเกาหัวไม่เข้าใจอยู่ที่เดิม
หลังจากวันนั้นผ่านไป จากเดือนเป็นปี จนกระทั่งทั้งสองคนเข้ามหาวิทยาลัยแห่งเดียวกัน และจนกระทั่งจบออกมาทำงาน ตลอดเวลานั้นทั้งสองคนบ่มเพาะความรักจากเพื่อนเป็นแฟน และจากแฟนเป็นคนที่รักกันที่สุด
14 กุมภาพันธ์ 25XX
“หนิงรอกอล์ฟนานไหม วันนี้เลิกงานช้าไปหน่อย นี่เห็นไหมเราเตรียมดอกไม้พิเศษมาให้เลยนะ เห็นหรือเปล่าดอกทิวลิปสีชมพูที่หนิงชอบไง”
“ขอบใจจ๊ะ แล้ววันนี้เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดี ป่านนี้ไม่ได้จองที่ดีๆสงสัยคนจะเต็มไปหมดแล้วแน่ๆเลย”
“ไม่ต้องห่วงหรอก กอล์ฟเตรียมไว้แล้วล่ะ”
“ที่ไหนเหรอ ไม่บอกนั่งรถไปกับกอล์ฟแล้วกัน”
กอล์ฟขับรถเรื่อยๆ พาออกมานอกเมือง ไปเรื่อยๆจนถึงทะเล เสียงเกลียวคลื่นกระทบผั่งเป็นสัญญาณบอกถึงการมาถึง กอล์ฟจอดรถลงแล้วจูงมือหนิงมาที่ชายฝั่ง
“กอล์ฟพาหนิงมาที่นี่ทำไมเหรอ ไม่เห็นมีที่กินข้าวตรงไหนเลย”
“อ๋อ เดี๋ยวกอล์ฟจะพาไปกินอาหารที่โรงแรม กอล์ฟจองไว้แล้วล่ะ แต่ตอนนี้กอล์ฟมีอะไรอีกอย่างนอกจากดอกไม้จะให้หนิง หนิงหลับตาสิ แล้วก็ยื่นมือมาด้วยนะ”
หนิงทำตามอย่างว่าง่าย ขณะที่กอล์ฟบรรจงสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของหนิง
“ลืมตาได้แล้วล่ะ”
“สวยจังเลย กอล์ฟให้หนิงทำไมเหรอ”
“เราก็จะขอหนิงแต่งงานน่ะสิ แต่งงานกับกอล์ฟเหอะนะ”
“ได้สิ แต่ขออะไรหนิงอย่างนึง รับปากก่อนสิ”
“อะไรเหรอ”
“จำได้ไหม เมื่อวันเกิด 10 ปีที่แล้ว กอล์ฟบอกว่าจะให้พรหนิงสามข้อ แต่หนิงพึ่งใช้ไปได้ข้อเดียวเอง งั้นวันนี้หนิงจะใช้พรอีกข้อแล้วนะ”
“ได้สิ หนิงจะขออะไรอีกล่ะ กอล์ฟให้ได้ทุกอย่าง”
“หนิงไม่ขออะไรมากหรอก แค่ขอให้กอล์ฟรักหนิงคนเดียวอย่าเปลี่ยนใจก็แล้วกัน กอล์ฟต้องอยู่กับหนิงตลอดไป”
“แหม แค่นี้ถึงหนิงไม่ใช้พรที่เหลือเราก็ให้ได้อยู่แล้วล่ะ”
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้ใช้”
“แหม กอล์ฟรักหนิงที่สุดเลย”
พิธีแต่งงานจัดอย่างเรียบง่าย เจ้าบ่าวและเจ้าสาวทั้งสองคนอยู่ในชุดที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา เพื่อนฝูงต่างมาร่วมแสดงความยินดีอย่างพร้อมพรั่ง
“กอล์ฟ เราไม่คิดเลยนะว่านายกับหนิงจะลงเอยกันเร็วอย่างงี้”
“แหม ไม่หรอก เราว่าช้าเกินไปซะอีกนะ ก็เล่นเป็นแฟนกันมาตั้งแต่เด็ก มั่นคงไม่เปลี่ยนแบบนี้ จะช้าจะเร็วก็ต้องแต่งกันอยู่ดี ขอให้มีความสุขนะเพื่อน”
“ขอบใจมากนะทุกคน” กอล์ฟเอ่ยพร้อมทั้งดึงหนิงเข้ามาโอบ
“เสร็จแล้วจะไปฮันนีมูนกันที่ไหนเหรอ”
“ก็กะจะไปเที่ยวเชียงใหม่กันซักหน่อยน่ะ หนิงเค้าบอกว่าอยากจะไปเที่ยวที่นั่นอีก เพราะที่นั่นเป็นที่แรกที่เราไปเที่ยวกันใหม่ๆหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว”
“อืม ขอให้สนุกก็แล้วกัน อย่าลืมมีหลานให้เราเห็นไวๆนะ”
หลังจากงานแต่งผ่านไปจนกระทั่งประมาณปลายปี เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังมีความสุขกับรักที่ดำเนินไปอย่างสงบ
กอล์ฟขับรถท่ามกลางสายฝน เพื่อที่จะกลับไปให้ทันวันเกิดของภรรยา ซึ่งตั้งหน้าตั้งตาคอยหลังจากที่กอล์ฟถูกใช้ให้ไปทำงานที่ต่างจังหวัดมาระยะหนึ่ง
ด้วยความเร่งรีบ พร้อมทั้งถนนที่ลื่น รถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งก็ตัดหน้าไป พร้อมทั้งเสียงเบรคอย่างสุดตัว แต่ด้วยความเร็วท่ามกลางสายฝน ความเร็วขนาดนี้ก็ไม่สามารถที่จะหยุดได้ทัน พร้อมทั้งพุ่งเข้าชนรถบรรทุกที่จอดเสียอยู่ข้างทางอย่างแรง ร่างของกอล์ฟกระเด็นออกจากนอกรถอย่างแรงเช่นกัน
“ยังเข้าไม่ได้นะคะ ตอนนี้คนไข้ยังไม่ได้สติอยู่ในห้องไอซียูนะคะ” พยาบาลสาวกำลังเข้าห้ามหนิงที่พยายามที่จะเข้าไปในห้องไอซียู
“กอล์ฟ อย่าเป็นอะไรไปนะ ถ้ากอล์ฟไม่อยู่หนิงจะอยู่กับใคร” หนิงร้องไห้ออกมา พร้อมทั้งซบลงไปที่อกแม่ของกอล์ฟที่ยังรออย่างกะสับกะส่ายหน้าห้องไอซียูเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็ออกมาจากห้องไอซียู พร้อมทั้งเรียกหนิงให้เข้าไปหา
“คุณเป็นภรรยาของคนไข้ใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ “
“หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ตอนนี้ร่างกายคนไข้บอบช้ำมาก ตอนนี้ทางเราให้เครื่องช่วยหายใจได้อย่างเดียวสมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถ้าถอดเครื่องช่วยหายใจออกเมื่อไหร่คนไข้ก็จะไปทันที อันนี้ก็แล้วแต่ความยินยอมของเจ้าของไข้ครับ”
“ไม่มีทางช่วยเลยเหรอคะหมอ ไม่มีทางเลยเหรอคะ”
“ไม่มีเลยครับ ตอนนี้คุณเข้าไปพบคนไข้เองเถอะนะครับ”
“กอล์ฟพื้นเถอะนะ” หนิงกุมมือกอล์ฟที่มีสายระโยงเต็มไปหมด
“กอล์ฟอย่าทิ้งหนิงไปสิ สัญญาแล้วใช่ไหมว่าจะอยู่กับหนิง ไม่ว่าอะไรก็จะไม่ทิ้งหนิงไปจำได้ไหม จำได้ไหม ฮือ ฮือ ฮือ”
“กอล์ฟ จำได้ไหม ยังมีพรอีกข้อหนึ่ง หนิงยังไม่ได้ขอกอล์ฟเลย งั้นหนิงขอนะ หนิงขอให้กอล์ฟพื้นขึ้นมาได้ยินไหมกอล์ฟ ฟื้นขึ้นมา กลับมาอยู่กับหนิง”
“ฮือ ฮือ ฮือ หนิงขอมากไปเหรอ กลับมานะ พ่อเทวดาขี้จุ๊ เทวดาของหนิง กลับมา”
“หนิง กอล์ฟเค้าไปดีแล้วล่ะ แม่ว่าปล่อยเค้าไปเถอะ”
“ไม่นะคะ กอล์ฟจะต้องรอด เค้าไม่เคยผิดคำสัญญา พรที่เหลือเค้าก็ยังให้หนูไม่ครบ เค้าต้องไม่ทิ้งหนูไปแบบนี้”
“เค้าไม่ทิ้งหนูไปหรอกนะ เค้ายังอยู่ อยู่ในใจแม่กับหนิงแบบนี้ล่ะ อย่าคิดว่าเค้าไปจากเราสิ เค้ายังอยู่กับเรา”
“ค่ะ หนูจะพยายามคิดแบบนั้นนะคะ”
“หนิงเห็นนี่ไหม”
“ไดอารี่นี่คะ”
“ใช่เล่มนี้ เป็นไดอารี่ที่หนิงเคยอ่านมัน แต่หนิงยังอ่านไม่จบปีใช่ไหม เอาไปอ่านซิ กอล์ฟเค้าฝากไว้ที่แม่”
11 ธันวาคม 25XX วันนี้ดีใจมากเป็นพิเศษหลังจากที่โง่มานาน การที่ผู้หญิงเขินแสดงว่าเค้าคงมีความรู้สึกเดียวกับเรา พรุ่งนี้เราจะไปสารภาพบอกรักหนิงให้มันรู้ไปเลยดีไหม หรือว่ารอไว้ก่อนดี ไม่ล่ะสารภาพเลยแล้วกัน ขอบคุณโลกนี้จังที่สร้างหนิงมาคู่กับเรา
12 ธันวาคม 25XX วันนี้ตัดสินใจบอกหนิงไป ดีใจที่สุดเลย หนิงยอมรับรักจากเรา และแล้วเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน โลกน่าอยู่ที่สุดเลย รู้งี้บอกไปตั้งนานแล้ว พึ่งรู้ว่าหนิงก็แอบชอบเราอยู่เหมือนกัน ไม่เอาล่ะ ไปกินข้าวแล้ว พรุ่งนี้จะมาเขียนใหม่
13 ธันวาคม 25 XX ………………..
หนิงปิดไดอารี่ลงทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาและหยดลงไป พร้อมทั้งกระซิกเอ่ยบอก “รักกอล์ฟ รักกอล์ฟ”
ผ่านไปแปดเดือน หนิงอยู่ที่โรงพยาบาล และอยู่ในห้องทำคลอดโดยมีพ่อแม่ของหนิงและแม่ของกอล์ฟยืนอยู่ข้างๆ
“ไหนมาดูหน้าหลานยายหน่อยสิ”
“ลูกชายใช่ไหม หนิง”
“ใช่ค่ะหน้าตาเหมือนกอล์ฟเค้าไหมคะ”
“เหมือนมากเลยลูก”
“ค่ะหนูก็ว่าเหมือนค่ะ กอล์ฟเค้าไม่ลืมพรข้อสุดท้ายของเค้าจริงๆด้วย”
“พรข้อสุดท้ายหรือ”
“ใช่ค่ะ หนูขอให้กอล์ฟฟื้นขึ้นมาและอยู่กับหนู ค่ะตอนนี้กอล์ฟเค้าอยู่กับหนูแล้วค่ะ ลูกของกอล์ฟและหนู ลูกที่เป็นตัวแทนของกอล์ฟ กอล์ฟได้ยินไหม ถ้าได้ยินรู้ไว้นะ หนิงจะรักลูกของเราให้เหมือนรักกอล์ฟเลย ขอบคุณนะที่ยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้ ต่อไปนี้หนิงจะไม่ว่ากอล์ฟว่าเทวดาขี้จุ๊อีกแล้วล่ะ มาม่ะเทวดาตัวน้อยของแม่”
เพื่อนๆ อ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกกันอย่างไร โพสบอกกันหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ
นอกจากเรื่องนี้แล้วยังมีเรื่องอื่นของเราอีกเยอะเลยนะ
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=9242 วันที่ผมหลงทาง(จากเจ้าของ)
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=282 ทำไมนะทำไม ไม่รู้ใจตัวเองเสียที
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=792 X
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=2025 เมื่อฉันตาย ความรักไม่ได้ตายตามไปด้วย
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=10122 ดอกไม้วันวาเลนไทน์
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=3673 ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=29 ดวงตาแห่งความรักกับเทพบุตรของฉัน
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=31 สัญญาได้ไหม.. ว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกัน
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=423 เพิ่งเข้าใจ ความห่วงใยของแม่
เรื่องยาว
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=1793 ล่วงภพห้วงขนาน ภาค 1 (เจนิสนคร)
http://www.dek-d.com/entertain/view.php?id=5701 ล่วงภพห้วงขนาน ภาค 2 (ไวรัสมฤตยู)
ผลงานอื่นๆ ของ freqly ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ freqly
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น